نسخه چاپی
ارسال به دوستان
افسردگي پس از زايمان را جدي بگيريد
زن روز: افسردگي پس از زايمان حدوداً ۶ هفته پس از زايمان شروع مي شود.
علايم شايع آن عبارتند از:
احساس غمگيني، نااميدي و دلتنگي
کاهش اشتها و کاهش وزن
بي‌انرژي بودن؛ خستگي
کندي در تکلم و تفکر
بروز مکرر سردرد و ساير ناراحتي‌هاي فيزيکي.
سردرگمي درباره توانايي بهبود زندگي
علل بروز:
درجاتي از افسردگي در طي هفته‌هاي اول پس از زايمان در مادران شايع است. بارداري و زايمان با تغييرات هورموني ناگهاني همراهند که بر حالات روحي رواني فرد تأثير گذارند. پذيرفتن مسؤوليت ۲۴ ساعته مراقبت از يک نوزاد شيرخوار تطابق عمده‌اي را از نظر رواني و شيوه زندگي در اکثر مادران مي‌طلبد، حتي اگر نوزاد فرزند اول نباشد. اين استرس‌هاي فيزيکي و رواني معمولاً با استراحت ناکافي تا هنگام ثبات يافتن نيازهاي معمول کودک همراه است، بنابراين خستگي و افسردگي در مادران غيرمعمول نيست.
عوامل افزايش‌دهنده افسردگي:
استرس
کمبود خواب
تغذيه نامطلوب
فقدان حمايت مادر از سوي همسر، خانواده يا دوستان
سابقه اختلالات رواني قبلي در مادر
راه پيشگيري:
اين عارضه قابل پيشگيري نيست ولي مي‌توان آن را با استراحت کافي، رژيم غذايي مطلوب و حمايت‌هاي روحي کافي به حداقل رساند.
افسردگي خفيف پس از زايمان با حمايت خانواده و دوستان معمولاً به سرعت برطرف مي‌شود. اگر افسردگي شديد شود ممکن است مادر ديگر قادر به مراقبت از خود و کودک نباشد و بستري در بيمارستان ممکن است ضرورت يابد (به ندرت(حتي موارد شديد افسردگي با داروها، مشاوره با متخصص مربوطه و حمايت اطرافيان معمولاً قابل علاج است.
عوارض احتمالي اين بيماري ميتواند فقدان پيوند عاطفي بين مادر و کودک، که براي هر دو زيان‌آور است باشد.
افسردگي شديد ممکن است با احساسات تهاجمي نسبت به کودک، از دست دادن احساس عزت در ظاهر و منزل، بي اشتهايي يا غذا خوردن اجباري، دوري کردن از ديگران يا تمايلات خودکشي همراه باشد.
درمان:
مادران نبايد از اين که احساسات پيچيده‌اي در مورد مادر بودن خود دارند احساس گناه کنند. ايجاد تطابق و ايجاد پيوندي عاطفي طبيعي نياز به درمان دارد.
- در نظر گرفتن برنامه‌هاي مکرر خارج از منزل نظير قدم زدن و ديدارهاي کوتاه با دوستان و اقوام براي مادران مفيد است. اين برنامه‌ها به مادران کمک مي‌کند تا دچار احساس انزوا از ديگران نشوند.
- مادران بايد کودک خود را در اتاق جداگانه‌اي بخوابانند. در اين صورت مادران راحت‌تر استراحت خواهند کرد.
- مادران مي‌توانند براي کارهاي روزانه نظير خريد کردن و مراقبت از کودک در هنگام استراحت خود از خانواده يا دوستان کمک بگيرند.
- مادر در صورت احساس افسردگي بهتر است احساسات خود را با همسر يا يک دوست که شنونده خوبي براي حرف‌هاي اوست در ميان بگذارد. صحبت کردن با ساير مادران امکان استفاده از همفکري و تجربه آنان را فراهم مي‌کند.
- اگر افسردگي شديد شده و بستري در بيمارستان را ايجاد نمايد، توصيه مي‌شود که مادر در يک مرکز نزديک منزل بستري شود تا رابطه نزديک وي با کودک حفظ شود.
- روان درماني يا مشاوره با متخصص مربوطه در صورت تداوم افسردگي توصيه مي‌شود.
داروها:
داروهاي ضدافسردگي. اين داروها اغلب هنگامي مؤثرند که ۴-۳ هفته مصرف شوند. اگر مادر به کودک خود شير مي‌دهد هرگونه داروي تجويزي از اين بابت بايد به دقت در نظر گرفته شود.
در صورت بروز عوارض زير به پزشک مراجعه شود:
- عدم بهبود افسردگي پس از زايمان پس از ۴ الي ۶هفته
- وجود افکار و تصميمات جدي خودکشي که اين حالت يک فوريت روانپزشکي است.
علايم شايع آن عبارتند از:
احساس غمگيني، نااميدي و دلتنگي
کاهش اشتها و کاهش وزن
بي‌انرژي بودن؛ خستگي
کندي در تکلم و تفکر
بروز مکرر سردرد و ساير ناراحتي‌هاي فيزيکي.
سردرگمي درباره توانايي بهبود زندگي
علل بروز:
درجاتي از افسردگي در طي هفته‌هاي اول پس از زايمان در مادران شايع است. بارداري و زايمان با تغييرات هورموني ناگهاني همراهند که بر حالات روحي رواني فرد تأثير گذارند. پذيرفتن مسؤوليت ۲۴ ساعته مراقبت از يک نوزاد شيرخوار تطابق عمده‌اي را از نظر رواني و شيوه زندگي در اکثر مادران مي‌طلبد، حتي اگر نوزاد فرزند اول نباشد. اين استرس‌هاي فيزيکي و رواني معمولاً با استراحت ناکافي تا هنگام ثبات يافتن نيازهاي معمول کودک همراه است، بنابراين خستگي و افسردگي در مادران غيرمعمول نيست.
عوامل افزايش‌دهنده افسردگي:
استرس
کمبود خواب
تغذيه نامطلوب
فقدان حمايت مادر از سوي همسر، خانواده يا دوستان
سابقه اختلالات رواني قبلي در مادر
راه پيشگيري:
اين عارضه قابل پيشگيري نيست ولي مي‌توان آن را با استراحت کافي، رژيم غذايي مطلوب و حمايت‌هاي روحي کافي به حداقل رساند.
افسردگي خفيف پس از زايمان با حمايت خانواده و دوستان معمولاً به سرعت برطرف مي‌شود. اگر افسردگي شديد شود ممکن است مادر ديگر قادر به مراقبت از خود و کودک نباشد و بستري در بيمارستان ممکن است ضرورت يابد (به ندرت(حتي موارد شديد افسردگي با داروها، مشاوره با متخصص مربوطه و حمايت اطرافيان معمولاً قابل علاج است.
عوارض احتمالي اين بيماري ميتواند فقدان پيوند عاطفي بين مادر و کودک، که براي هر دو زيان‌آور است باشد.
افسردگي شديد ممکن است با احساسات تهاجمي نسبت به کودک، از دست دادن احساس عزت در ظاهر و منزل، بي اشتهايي يا غذا خوردن اجباري، دوري کردن از ديگران يا تمايلات خودکشي همراه باشد.
درمان:
مادران نبايد از اين که احساسات پيچيده‌اي در مورد مادر بودن خود دارند احساس گناه کنند. ايجاد تطابق و ايجاد پيوندي عاطفي طبيعي نياز به درمان دارد.
- در نظر گرفتن برنامه‌هاي مکرر خارج از منزل نظير قدم زدن و ديدارهاي کوتاه با دوستان و اقوام براي مادران مفيد است. اين برنامه‌ها به مادران کمک مي‌کند تا دچار احساس انزوا از ديگران نشوند.
- مادران بايد کودک خود را در اتاق جداگانه‌اي بخوابانند. در اين صورت مادران راحت‌تر استراحت خواهند کرد.
- مادران مي‌توانند براي کارهاي روزانه نظير خريد کردن و مراقبت از کودک در هنگام استراحت خود از خانواده يا دوستان کمک بگيرند.
- مادر در صورت احساس افسردگي بهتر است احساسات خود را با همسر يا يک دوست که شنونده خوبي براي حرف‌هاي اوست در ميان بگذارد. صحبت کردن با ساير مادران امکان استفاده از همفکري و تجربه آنان را فراهم مي‌کند.
- اگر افسردگي شديد شده و بستري در بيمارستان را ايجاد نمايد، توصيه مي‌شود که مادر در يک مرکز نزديک منزل بستري شود تا رابطه نزديک وي با کودک حفظ شود.
- روان درماني يا مشاوره با متخصص مربوطه در صورت تداوم افسردگي توصيه مي‌شود.
داروها:
داروهاي ضدافسردگي. اين داروها اغلب هنگامي مؤثرند که ۴-۳ هفته مصرف شوند. اگر مادر به کودک خود شير مي‌دهد هرگونه داروي تجويزي از اين بابت بايد به دقت در نظر گرفته شود.
در صورت بروز عوارض زير به پزشک مراجعه شود:
- عدم بهبود افسردگي پس از زايمان پس از ۴ الي ۶هفته
- وجود افکار و تصميمات جدي خودکشي که اين حالت يک فوريت روانپزشکي است.
